Prince Of Tennis Ch.23 [Sportman Hunt!!] คลีนสปอยแล้ว

[size=200]อ่านแล้วไม่ Comment กันบ้าง จะไม่มีตอนต่อไปนะเออ งอลแล้ว!!![/size]

ตอนที่ 24 พรุ่งนี้จะลงให้ครับ วันนี้พอแค่นี้ก่อน เพราะต้องไปเรียนภาคค่ำ

สถานะ : รอคลีนครับ
Personal Comment : เรื่องนี้ขอแปลเอาติดตลกหน่อยนะครับ แหะๆๆ คือ เรื่องนี้มันก็ตลกอยู่แล้วอ่ะนะ ก็บวกกับนิสัยคนแต่งไปด้วย เอิ๊กๆๆ

New!! Prince Of Tennis Golden Age : Sportman Hunt!!


Page 01
TEXT คาบาจิตั้งหน้าตั้งตาวิ่งหนีด้วยความกำลังที่เขามี!! ที่หลังของเขามีลูกโป่งปริศนาผูกไว้อยู่!! เกิดอะไรขึ้นที่ค่ายฝึกฝนลับของผู้ที่พ่ายแพ้!!
คาบาจิ : วะ...วิ่งไกลกว่านี้ไม่ไหวแล้ว


Page 02-03
คาวามูระ : คะ...คาบาจิคุง
คุวาฮาระ : คาวามูระ อย่ามาพึ่งมาเห็นอกเห็นใจกันตอนนี้เดี๋ยวก็ ล่วงไปอีกคนหรอก
โมโมชิโระ : ตอนนี้รุ่นพี่ต้องคิดเพียงอย่างเดียวว่าจะเอาตัวเองรอดไปได้ยังไง
โมโมชิโระ : เพราะนี่ คือ “กีฬาล่ามนุษย์” ไงล่ะ
Side : ปีกแห่งเจ้าสังหาร!!


Page 04
โมโมชิโระ : อินทรีย์พวกนั้นจะค้นหาพวกเราได้ก็ด้วยการดมกลิ่นสินะ
โมโมชิโระ : แสดงว่า ยังไงมันก็หาเราเจอน่ะสิ
โมโมชิโระ Side : พวกมันจะฆ่าเราหรือเปล่านะ
โมโมชิโระ : ถ้าเจ้านี่แตก เราก็จบสินะ
โมโมชิโระ Side : แล้วก็บางอีกต่างหาก
นิโอ : ไอ้โค้ชสติแตก
โออิชิ : ฉันโกรธแน่ ถ้านายจะทำมันแตก
โมโมชิโระ : ผะ...ผมไม่ทำอะไรไร้สาระแบบนั้นหรอกครับ ด้วยเกียรติของลูกเสือเลย


Page 05
โออิชิ : ยังไงก็ตาม ถ้าเป็นแบบนี้ ดูท่าพวกราจะต้องหนีไปเรื่อยๆจนกว่าอาทิตย์จะตกดิน เราถึงจะชนะเกมส์อ่ะนะ
โมโมชิโระ : รุ่นพี่เอาจริงเหรอครับ คิดว่าไอ้พวกนี้จะปล่อยเรารอดไปถึง ค่าย U-17 น่ะ
ทานิชิ : งั้นตอนนี้ ฉันมีไส้กรอก 2 อัน แล้วก็แฮม แถมด้วยซาลามี่ ใครสนมั้ง
ทุกคน : เอ๋
ทานิชิ : มะ...ไม่มีอะไรสำคัญหรอก
โอนิ : เอาล่ะได้เวลาจ้ำอ้าว กันต่อแล้ว
โมโมชิโระ : มะ...มันมาแล้ว โกยเถอะเรา!!!
ซาซาเบะ : ตูไม่ยอมแพ้ไอ้พวกอ่อนหัดนั่นหรอก
ซาซาเบะ : ปัญญาอ่อนชิบเป๋ง ไอ้ลูกโป่งกิ๊กก๊อก บ้าเอ๊ย
ซาซาเบะ : โอ้ ขอบคุณสวรรค์ มีลำธารตรงนี้ด้วย
ซาซาเบะ : แหม นึกอะไรโกงๆได้พอดีเลยแหะ


Page 06
ตัวประกอบ : หวา~~ มันตรงมาแล้วว้อย
ตัวประกอบ : ไม่ได้การล่ะ มันเร็วเกินไป
ตัวประกอบ : เป็นไปไม่ได้หรอกที่จะหนีมันให้พ้น


Page 07
จำชื่อไม่ได้ : เจ้าโง่ริชาร์ด ซากาตะ อยากรอดก็วิ่งซิกแซกเอาสิวะ
ซากาตะ : ตูวิ่งซิกแซกไม่เก่งว้อย


Page 08
โมโมชิโระ : ลองใช้มูนซอลต่ำแทนสิ มุคาฮิ
มุคาฮิ : คิดอะไรง่ายๆเดี๋ยวก็ตายกันหมดหรอก
โมโมชิโระ : เราไม่รู้จนกว่าจะได้ลอง


Page 09
จำชื่อไม่ได้ : เจ้านั่นคิดจะทำอะไรน่ะ
ไคโด : คุณชิชิโด
ชิชิโด : ฉันจะไม่หนีอีกแล้ว...
ชิชิโด : ถ้าแน่จริงเข้ามาดิว้อย


Page 10
ยู : โคฮารุ แกล้งตายจะได้ผลแน่นะ
โคฮารุ : แน่นอนอยู่แล้ว ยูคุง ยังไงมันก็แค่นก
จำชื่อไม่ได้ : โง่จริงๆรุ่นพี่ตู


Page 11
ซาซาเบะ : นี่ พ่อหมวกดำ
ซาซาเบะ : โย่ว คิดว่าแค่นี้หลบได้พ้นแล้วอย่างนั้นใช่ไหม


Page 12
ซาซาเบะ : ฉันคิดว่าพวกนายควรจะมาขอโทษพวกเราซะหน่อยนะ
ซาซาเบะ : ฉันเป็นขยะอย่างนั้นเหรอ
ซาซาเบะ : ฉันขอนายมากไปหรือไงกัน...
ซาซาเบะ : งั้น ฉันจะเอาคืนพวกหน้าอ่อนอย่างพวกแกทุกคน
ซาซาเบะ : ฉันจะส่งพวกแกไปเฝ้ายมบาลเอง


Page 13
ซานาดะ : สงบเงียบดุจลม
ซาซาเบะ : ขวัญเอ๋ย ขวัญมา
ซานาดะ : ทำแบบนี้น่ะดีแล้วเหรอ ถ้านายสังเกตดีๆล่ะก็...
ซานาดะ : ฉันว่านายน่ะเป็นเป้าหมายของเขามากกว่า
ซาซาเบะ : โด่ เจ้าโง่ ตูล้างกลิ่นออกจากลูกโป่ง ตั้งแต่อยู่ลำธารแล้วว้อย
ซาซาเบะ : แย่หน่อยนะ กว่าเหยี่ยวจะมาตูก็ไปแล้วว้อย


Page 14
ซาซาเบะ : เอ๋...
เรียวมะ/คินทาโร่ : บิงโก!!


Page 15
TEXT ในที่สุดใครจะเป็นผู้ชนะกันแน่!!
ซาซาเบะ : ฮือๆ
ซาซาเบะ Side : หนังสติก มันเอามาไงวะ
คินทาโร่ : อะไรกันโคจิเมะฉันเป็นคนยิงโดนนะ
เรียวมะ : ใช่ที่ไหน ฉันต่างหาก
คินทาโร่ : ฉัน!!
เรียวมะ : ดูเหมือนจะหมดเวลาพักเหนือยแล้วสินะ
คินทาโร่ : แน่นอนโคจิเมะฉันขอท้านาย!!